Mijn naam is Anne Jolijn. Bijna 20 jaar geleden werd ik mij er van bewust dat ik een eigen persoon ben, die eigen keuzes kon maken. Ik besefte steeds meer dat er ook ruimte is voor mij. Dit gooide veel overhoop. Want wat als ik dat zou doen? Wat als ik zou gaan luisteren naar mezelf en eigen keuzes zou gaan maken? Wat als ik mijn eigen ruimte in zou gaan nemen? Dit voelde toen echt onmogelijk. Want mensen uit mijn omgeving zouden hierop kunnen reageren en dat voelde spannend. Wat als ze me niet meer leuk vinden, boos worden? Ik liep op alle vlakken vast. Want wie was ik eigenlijk op mijn werk? En wie was ik voor mijn vrienden? Wie was ik?
Er was iets verschoven, iets in gang gezet en toen ik me hier bewust van was geworden, kon ik niet meer terug, maar ik wist ook niet hoe ik verder moest. Het was alsof ik een innerlijk kompas gekregen had, maar ik had geen idee hoe ik deze moest gebruiken. Ik voelde veel angst, dacht mezelf vaak volledig vast, zakte vaak in een neerwaartse spiraal. Ik voelde soms geen uitweg meer en werd op deze momenten rustig door de gedachten dat ik ooit een keer dood zou gaan. Dan hoefde ik niet meer te vechten voor mijn plek hier op aarde. Het bijzondere van deze diepe momenten was dat ik dan ook voelde dat ik niet dieper kon. Ik kwam dan vaak in een soort roes terecht en kon dan, naast alle depressieve, angstige, paniek gevoelens, genieten van hele kleine (maar eigenlijk oh zo grote, prachtige) dingen, vooral uit de natuur zoals: een zingend vogeltje, de wind, een mooie boom. Ik voelde me op deze momenten echt op de bodem van de put zitten en tegelijkertijd heel dicht bij mezelf. Zonder alle ruis van de wereld. Op deze momenten voelde ik dat ik altijd zo dicht bij mezelf wilde blijven. Maar dan klopte het leven weer aan…
Na vele therapeuten gezien te hebben, waar ik veel waardevolle dingen van leerde, voelde ik dat ik steeds minder behoefte had aan praten. Met mijn hoofd wist ik ondertussen precies wat ik nodig had en welke trucs ik het beste op welk moment in kon zetten, maar in mijn lijf voelde het heel anders. Ik ging mij meer verdiepen in lichaamswerk, zocht hulp waarbij ik mijn lichaam leerde kennen. Deze mooie vormen van therapie in combinatie met vele verschillende, verdiepende opleidingen en bewustwordings-weekenden/dagen, zorgde ervoor dat ik mijzelf steeds beter heb leren kennen. Ik sta in verbinding met mezelf, ook wanneer het moeilijk wordt, en dat voelt zo fijn! Dit geeft een rust en een kracht tegelijk. Ik hoef nergens naartoe en ik hoef nergens vandaan, er is wat er is en ik blijf bij mij, kan bouwen op mezelf en heb vertrouwen in het leven. Ik neem mijn plek in. En van hieruit geniet ik volop van mijn werk als Masseuse en Ademcoach. Prachtig mensen te begeleiden in het proces van bewustwording door middel van aanraking en adem. Zo mooi te zien wat dit bij mensen in gang kan zetten.
Naast mijn mooie werk, geniet ik ook van mijn man en mijn twee mooie jongens. Ik voel me een trotse moeder en vrouw. Ik maak graag muziek met onze familiegroep Jun, schrijf zelf graag liedjes en geniet van de natuur, vooral van de bossen. Ik ben meestal wel bezig met een cursus of opleiding, waarbij ik er altijd voor zorg dat het zowel een verdieping in mezelf als een verdieping in m’n werkveld is. Soms wil ik iets te veel tegelijk en kan ik moeilijk keuzes maken. Ik vind het heerlijk om me te blijven verdiepen en ontwikkelen.